Terug naar het begin

Na mijn bezoek aan de Vrsic pas en Kransjka Gora, hoorde ik dat de Karawankentunnel in Oostenrijk gedeeltelijk gesloten was wegens werken en 's avonds volledig vanaf 20u tot 7u 's morgens.   Dat verklaarde meteen waarom er in Jesenice een gigantische file stond.
De terugreis begon dus met een kleine omweg via Tarvisio. Zo kan ik zeggen dat ik op mijn reis ook in Ialië ben geweest.
De rest van de dag was auto rijden en genieten van het berglandschap in Oostenrijk en Duitsland. Ik kwam aan in Gasthof Rössle in Westheim rond 20u.  Ik had het hotel op goed geluk,  samen met nog 2 andere, via internet in Slovenië opgezocht.
Het hotel wordt al 32 jaar gerund door een koppel in een gemoedelijke open gastvrijheid.
Morgen zijn we terug in der Heimat en starten de andere dingen des levens.

Het dak van de wereld via de Vrsic pas

Het duurde tot 14u vooraleer de weergoden beslisten dat de zon vandaag (25/9) ook mocht meedoen.
Ik was feitelijk van plan om enkel een bezoekje te brengen aan Kransjska Gora, daar inkopen te doen en er verder een luilekkerdag van te maken.  Tot ik de wegwijzer naar de Vrsic pas zag. Ik herinnerde mij dat een medekampeerder daar vol lof over was en volgde de aanwijzingen.  
Het mondde uit in een van de mooiste momenten van deze reis.  Het dak van de wereld ligt op 1611 meter temidden de wolken.  Halverwege de tocht naar boven staat een kapel, gebouwd door russche krijgsgevangenen ter nagedachtenis van hun overleden kameraden tijdens de tweede wereldoorlog.
Ik laat de beelden voor zichzelf spreken, die zeggen meer dan zelfs ik kan beschrijven.

Dak van de wereld

Berg 1

Berg 2

Beneden 1

Beneden 2

Russische kapel

Achter the fall

Beste vrienden het regent onafgebroken en ik heb me dus beziggehouden met het zoeken naar een foto van de achterzijde van de Slap Pericnik, bij deze :

Achterzijde Pericnik waterval

Als het stopt met regenen dan probeer ik een waterig bezoek te brengen aan Kranjska Gora. Tot later.

Een waterige dag

Vandaag was het een natte dag.  Ik heb me bezig gehouden met het bezoeken van watervallen en meren.
Slow starter als ik ben, doe ik eerst inkopen om dan ontbijt te laten overgaan in brunch.  Afwas doen, rommel in auto en caravan opruimen. Hoe slaag ik daar toch in om de boel voortdurend door elkaar te halen ?  Dat wordt vanavond een Rodinmoment.

Op naar de eerste waterval : de Pericnik waterval. (52 m)  Ik moest er wel 30 min voor klimmen langs smalle bospaadjes vooraleer ik de Pericnik in alle glorie mocht aanschouwen. Leuk hier is dat je ook achter de waterval kan stappen.  Ik werd er wel nat van en kan jullie van de achterzijde geen beeld geven, omdat ik mijn mobiel in de auto was vergeten.  De voorzijde, aan het begin van de wandeling ziet er zo uit :

Pericnik waterval

Na wat uitblazen op naar de volgende nattigheid : Slap Savica. Die waterval ligt 57 km verder.  Heb ik, eerlijk is eerlijk, met de auto gedaan.  Daarna een half uur stappen door het bos met ellenlange trappen om op het einde het schitterend uitzicht op de Savica waterval als beloning te krijgen :

Slap Savica en slappe ik

De trappentocht

Uitzicht aan slap Savica
Stukje meer van Bohinj

Ruw gebied

Laatste etappe voor vandaag : meer van Bohinj.
Bohinj ligt ongeveer 21 km van Bled (zie blogbericht : Het meer van Bled) Het meer is veel groter, minder toeristisch en er is geen rondgang voorzien. Het heeft wel een majestueuze aanblik :

Meer van Bohinj

Majestueus meer Bohinj

Op die manier is het plots 18u30 en ik wil vanavond nog koken.
Menu :
- Suho rdece vino "Izbrani teran"
- Cevapcici - zaru jajcevcev - kuhan krompir
- cokolada sladica
- kava

Dank voor het volgen en tot schrijfs.

Van Karst naar Julijske Alpe

Vandaag was een autodag. Rijden van Vrhpolje naar Dovje in een prachtig landschap. Ik wist niet waar eerst kijken en er moet natuurlijk ook nog op de weg worden gelet. In ieder geval zo ziet het er soms uit :

Tussen Vrhpolje en Dovje

Na wat vragen en zoeken - waarbij onze stuurvaardigheid met caravan (dank aan leermeester Christoph) danig op de proef werd gesteld - arriveren we op camping Kamne in Dovje.  En zo ziet het er uit als ik naar buiten kijk :

Voor de mensen die willen afkomen. Dovje ligt op 1235 km van Marke en je bent er in ongeveer 12 uren.  Ik zal hier nog zijn tot vrijdag en er is plaats voor 2 personen in mijn caravan.  Er is wel nog veel accomodatie op de camping.
Voor de durvende liefhebbers : dobrodosli.

Van kwik en kasteel

De kwikmijn in Indrija behoort sedert 2012 tot het Unesco werelderfgoed en je zou dus denken dat een dergelijke bezienswaardigheid goed is aangegeven. Niets is minder waar.
Enkele engelssprekende Slovenen later stond ik voor de mijn : Antonijev Rov.  Een volgende rondleiding begon pas om 15u00.
Ik had dus anderhalf uur de tijd om de plaatselijke lekkernij uit te testen : zlikrofi. Een soort tortellini die wordt gevuld met aardappel en geserveerd met saus naar keuze (champignonsaus, kaassaus, ...) En wat hebben we vandaag geleerd : pasta en aardappel(puree) zijn perfect combineerbaar in een hap.
De 2 uren durende tocht in de kwikmijn was best interessant.   Ik heb heel wat opgestoken over kompels, kwik en allerhande graafmethodes.  In het begin van de ontginning werkten de mensen nog - zonder enige bescherming - 12 uren per dag. Afdalen en stijgen (op ladders) met een olielamp werd niet als werktijd gezien.  De kompels moesten hun eigen kledij, zonder zakken, aanhebben. Dit om de veel voorkomende diefstal tegen te gaan.  Geleidelijk aan verbeterden de werkomstandigheden.  Er kwamen machines en de bescherming van de mijnwerkers werd gesofisticeerd.
De mijn werd in 1995 gesloten voornamelijk vanuit economische motieven.  Nu mag kwik niet meer worden opgehaald om milieu- en gezondheidsredenen.

Een mijngang

Zwoeg naar boven

Van Indrija naar het kasteel van Predjamski Grad.
Jammer genoeg konden we het kasteel alleen van buitenaf bewonderen want om 18u werd het slot gesloten.
Het kasteel is gedeeltelijk gebouwd in de rotswand en onderaan is er een grot.

Kasteel Predjamski Grad

Morgen pakken we onze koffers en caravan en rijden we naar Mojstrana voor het laatste deel van de vakantie.
Greetz

Tocht door de Karst

Een langzame start vandaag, alhoewel de klokken van het nabije kerkje vonden dat de gelovigen rond 6u30 wakker moesten.  De klok staat 20 min voor dus die zullen misbaar hebben gemaakt voor de mis van 7u.  Ik ben weer in slaap gevallen.  'The tolling of the iron bells' begon een uur later opnieuw, indringend trommelvliestrillend luid.
Rond 8u30 was ik dus op zoek naar de plaatselijk bakker in het nabije dorpje Vipasa. De oogst : bruin brood en 2 croissants met abrikozenjam gevonden in de lokale 'Mercator'.  Het was 'slow breakfast' met 'italian coffee' en menig overpeinzing.

Rond 11u op weg naar Stanjel en het kasteel. Dat was niet veel soeps. Enkel de buitenkant was kasteel, binnen waren een brasserie en een galerij gemaakt.

Kasteel Stanjel

Wel de moeite waard was een romaans huisje in bijna authentieke staat. In de vorige eeuwen was de ruimte duidelijk krapper bemeten dan nu.
Aangezien water in deze streek - al van oudsher - een kostbaar goedje is,  heeft deze daglonerswoning stenen dakgoten die leiden naar een waterput.  De mensen sliepen boven de dieren onder.  Hun lichaamswarmte diende als warmtebron, chauffage avant la lettre dus.

Romaans huisje

In de 'gallerija'  bezochten we nog een fotoexhibitie van Andrej Malnic (foto's van de Karst) en was ook het grafisch werk van Lojze Spacal best genietbaar.

Dan de hoofdschotel voor vandaag : Skocjanske jame.
We mochten er geen foto's nemen maar iedereen maakte onverdroten beeldjes achter de rug van de gids, die deed alsof ze niets merkte.
De grote zaal was onvoorstelbaar.  Er past een kathedraal in.  Ik dacht op dat moment : hetgeen wij doen als mens verdwijnt in de eindeloosheid.  Waar wij ons zorgen over maken in het hier-en-nu is oneindig minder dan een oogopslag van de tijd.

Folderbeeld grot Skocjan

Tempus fugit : de tocht had een stuk langer geduurd dan ik had ingeschat, dus bleef als alternatief Lipica : kweekstal van Lipizzaners. Toen ik daar aankwam was alles reeds dicht. Enkel een eenzame witte schimmel in de verte liet zich nog digitaliseren.

A poor lonesome lipizzaner

En dan was het tijd voor versterking van de echt inwendige mens.

Terloops van het weerfront : de temperatuur was 24 graden na het optrekken van de ochtendnevel. Morgen schrijf ik jullie weer met meer ...